Punktem wyjścia i zarazem obiektem mojego wieloletniego zainteresowania jest wieś, przedstawiając jej zasoby jako istotną część polskiego dziedzictwa kulturowego. Intencją projektu jest upowszechnianie etnografii podlaskiej wsi. Ukazanie potrzeb i bolączek wiejskiego środowiska, zmierzenie się ze stereotypowym postrzeganiem wsi i jej mieszkańców, wsłuchując się w głos zwykłych ludzi i otoczenia w którym żyją. Poszukując nowych sposobów rozmów o wsi i spojrzenia na nią w szerszym kontekście, zaczynam od własnego „podwórka” w którym się wychowałam, odnosząc się do tego co tak naprawdę ważne i wartościowe dla mnie. Rozszerzając w ten sposób rozumienie pojęć takich jak dziedzictwo czy tradycja, otwierając możliwie szeroko definicje na lokalne sposoby rozumienia.

W projekcie  „Pochwała codzienności”, skupiam uwagę na wątki dotyczące pojedynczych ludzi, sposobów przeżywania przez nich codzienności. Wsłuchując się w głosy jednostek, ale i marginalizowanych grup, jesteśmy w stanie dostrzec zróżnicowanie doświadczeń społeczności, uwrażliwiając się na różnorodność wiejskiego podwórka. Tematy moich badań terenowych na Podlasiu zostały podzielone na trzy segmenty. Przestrzeń – lokalne podwórko, składnik naszej tożsamości której nieustannie nadajemy nowych znaczeń. Przestrzeń jako miejsce poczucia bezpieczeństwa, ostoja, dom, wolność, ożywiona przez ludzkie doświadczenia i interakcje. Drugi segment to opowieść o ludziach. To szczególnie ważny zbiór, poświęcony historii mówionej, pamięci i tradycji. W tej części uwagę przekierowuję na historie zwykłego człowieka, jego życie codzienne, etapy życia i funkcjonowania na wsi. Ostatnim blokiem tematycznym są rzeczy.  Czyniąc przedmiotem refleksji stare przedmioty, pozwalając by same opowiedziały nam swoją historię w różnych kontekstach w których przyszło im funkcjonować.