Zdjęcia trzymam w torebce, tej oto. To tyle lat ta torba ma, co ja prawie. To ja zaraz poszukam coś moja droga, te moje starożytne zdjęcia.
Zobacz jaka ja byłam laska. Z chłopcami się robiło, fajne takie o, śmieszne. A tu na ławeczce siedzimy. Chłopcy z Koźlik już się zjechali, to niedziela była akurat.
Tu tak o, na wiosce robione, bo samochodów nie było.
A to mój stary był, zalecał się do mnie.
Ale zobaczy jak to wojsko ładnie wyglądało. To nie teraz to moro. Jak przyjeżdżał na przepustkę, to można było na chłopców, nawet żeby to on pokraka był, to można było oko zawiesić.
A tutaj w pole odjeżdżamy.
A tu jakieś wesele.
A tu ile dzieciarni.
Tu jeszcze na ławeczce robili zdjęcie. Taka sąsiadka u mnie była.
Oni na nią „ciepierucha” zwali, bo ona ciekawa tak trochę. I mówi: przyszłam, to będziecie pamiątkę mieć. Usiadła koło nas no i chłopcy zrobili zdjęcie. Babci już nie ma, a babcia nadal jest.
A teraz co?
Każdy siedzi sobie w komórce.
To takie było Podlasie nasze.
